Skąd ten sód w SM-owych mózgach?

Nadmiar sodu w mózgach osób z SM został udowodniony. Lokalizacja osadów sodu jest powiązana z objawami choroby (w przeciwieństwie do obszarów zdemielinizowanych). Pierwszą wskazaną przeze mnie możliwością jest wpływ perforyny - enzymu wydzielanego przez cytotoksyczne limfocyty CD4+. Perforyna tworzy w błonach komórkowych patologiczne kanały umożliwiające wnikanie sodu do wnętrza komórki.

Okazuje się, że istnieje też druga możliwość. Na powierzchni błon w komórkach w ośrodkowym układzie nerwowym istnieją kwaso-zależne  kanały jonowe - ASIC (acid-sensing ion channel) - przepuszczające kationy sodowe pod wpływem środowiska kwaśnego (pod wpływem kationów wodorowych stanowiących podstawę kwasów). Środowisko kwaśne powstaje w tkance pod wpływem niedotlenienia (mitochondria komórek produkują kwas mlekowy wskutek braku wystarczającej ilości tlenu). Można sobie wyobrazić sytuację, że pod wpływem niedotlenienia pewnych obszarów mózgu i wzrostu kwasowości w tym obszarze otwierają się kanały ASIC i wpuszczają do komórek kationy sodowe.

Mamy więc jak na razie dwie hipotetyczne możliwości gromadzenia się sodu w mózgach osób z SM Brak dotlenienia wskutek zbyt słabego przepływu krwi to pierwsza. Drugą jest perforyna tworzona przez cytotoksyczne limfocyty CD4+ powstające wskutek stanu zapalnego w organizmie (obecności TNF-Alfa).
Pewne toksyny zwierzęce blokują działanie kanałów jonowych ASIC. Naukowcy znaleźli jedną z nich w składzie jadu czarnej mamby. Substancja dostała nazwę mambalgina. Ma silniejsze działanie niż morfina, jest nietoksyczna i bez działań ubocznych. Jeśli ktoś się czarnej mamby boi, zawsze może skorzystać z leku diuretycznego - amiloride (nazwa handlowa Tialorid).